Przejdź do zawartości

Joachim Raff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joachim Raff
ilustracja
Imię i nazwisko

Joseph Joachim Raff

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1822
Lachen

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1882
Frankfurt

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Strona internetowa

Joseph Joachim Raff (ur. 27 maja 1822 w Lachen koło Zurychu, zm. 24 czerwca 1882 we Frankfurcie[1][2]) – szwajcarsko-niemiecki kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec, Franz Josef Raff, był muzykiem i nauczycielem, do Szwajcarii przybył w 1810 roku z Wirtembergii[1]. Udzielał synowi gry na skrzypcach, fortepianie i organach[1]. Joachim ukończył gimnazjum jezuickie w Schwyz[2]. W latach 1840–1844 uczył w szkole powszechnej w Rapperswil[2]. W 1843 roku przesłał swoje kompozycje Felixowi Mendelssohnowi, który zachęcił Raffa do ich publikacji[1][2]. W 1845 roku poznał w Bazylei Ferenca Liszta, który załatwił mu posadę w sklepie z muzykaliami w Kolonii[1]. W latach 1850–1856 był asystentem Liszta w Weimarze[2]. W 1856 roku osiadł w Wiesbaden, gdzie pracował jako nauczyciel i w 1859 roku poślubił aktorkę Doris Genast[1][2]. Od 1877 roku był dyrektorem konserwatorium we Frankfurcie, wśród jego uczniów znajdował się Edward MacDowell[1][2].

Przyjaźnił się z Hansem von Bülowem, z którego inicjatywy w 1902 roku wystawiono we Frankfurcie pomnik Raffa[1]. Był autorem pracy Die Wagnerfrage: Wagners letzte kilnstlerische Kundgebung im Lohengrin (wyd. Brunszwik 1854)[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem 214 numerowanych opusów i znacznej liczby dzieł pozostałych w rękopisach[2]. Pomimo współpracy z Lisztem nie podzielał jego poglądów na muzykę i nie uległ jego wpływom[1]. Twórczość Raffa nawiązuje do tradycji muzyki niemieckiej początku XIX wieku. Jest czołowym niemieckim twórcą wielkich form instrumentalnych tworzonych w oparciu o klasyczny model formalny w okresie między Schubertem a Brahmsem[1]. Tytuły programowych symfonii Raffa nawiązują do przyrody i pór roku[1]. Jego opery nie odniosły sukcesu lub w ogóle nie doczekały się premiery[1]. Po śmierci kompozytora jego twórczość popadła w zapomnienie[2].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Grosse Symphonie (1854; zaginiona)
  • I symfonia „An das Vaterland” (1861)
  • II symfonia (1866)
  • III symfonia „Im Walde” (1869)
  • IV symfonia (1871)
  • V symfonia „Lenore” (1872)
  • VI symfonia „Gelebt, gestrebt” (1873)
  • VII symfonia „In den Alpen” (1875)
  • VIII symfonia „Frühlingsklänge” (1876)
  • IX symfonia „Im Sommer” (1878)
  • X symfonia „Zur Herbstzeit” (1879)
  • XI symfonia „Der Winter” (1876)
  • suity orkiestrowe (I 1863, „Italienische Suite” 1872, II „In ungarischer Weise” 1874, „Thüringer Suite” 1877)
  • 3 uwertury koncertowe (Konzert-Ouvertüre 1862, Jubel-Ouvertüre 1864, Fest-Ouvertüre 1864)
  • 4 uwertury według Szekspira: Burza, Makbet, Romeo i Julia, Otello (1879)
  • 2 koncerty skrzypcowe (1871, 1877)
  • Koncert fortepianowy (1873)
  • 2 koncerty wiolonczelowe (1874, 1876)

Utwory kameralne

  • Sinfonietta na 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty i 2 rogi (1873)
  • Oktet smyczkowy (1872)
  • Sekstet smyczkowy (1872)
  • 5 kwintetów smyczkowych (1855, 1857, 1866, 1867, 1867)
  • Kwintet fortepianowy (1862)
  • 3 kwartety smyczkowe (1874)
  • 2 kwartety fortepianowe (1876)
  • 4 tria fortepianowe (1861, 1863, 1870, 1870)
  • 5 sonat na skrzypce i fortepian (1854–1868)
  • poemat Volker na skrzypce i fortepian (1876)
  • Suita na skrzypce i fortepian (1879)

Utwory fortepianowe

  • Sonate avec fugue (1844, 2. wersja pt. Grande Sonate 1881)
  • 3 sonatilles (1861)
  • Fantaisie et Variations brillantes (1843, 2. wersja pt. Variations 1878)
  • Variationen über ein Originalthema (1873)

Utwory wokalne

Opery

  • König Alfred, libretto Gotthold Logau (1850, wyst. Weimar 1851; 2. wersja 1852, wyst. Weimar 1853)
  • Dame Kobold, libretto Paul Reber według Calderóna (1869, wyst. Weimar 1870)
  • Samson, libretto kompozytora (1857, nie wystawiona)
  • Die Parole, libretto kompozytora (1868, nie wystawiona)
  • Benedetto Marcello, libretto kompozytora (1878, nie wystawiona)
  • Die Eifersüchtigen, libretto kompozytora (1882, nie wystawiona)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 287–288. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2907. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]